Hiç bir şey açıklamak istemiyorum

Son zamanda günler daha bir hizli geçiyor. 202 yazan tabela daha dün suradaydi. Ama suan 195e kadar ilerlemisiz hiç anlamadan... Sanirim bunun en onemli sebebi her günümüzün dolu dolu geçiyor olmasi. Hep yeni bir seyler yasiyoruz. Güzel yerlere gidiyoruz.... Haftanin özetini geçecek olur isem; Ögle yemeklerinden sonra çayimizi alip 10 dk da olsa bi  karsilikli yudumladigimizda günümüz daha güzel geçiyor. Sohbet muhabbet derken.... Sonra agzimizin güzel tadi Lebanon var sirada. Aksam arada sirada kendimizi simartiyoruz. O güzel meze tabaginin tadina doyulmuyor. Tezat bi biçimde de oldukça doyurucu. Bayiliyorum içindeki her ögeye... Diger mekanlarin yaninda çoook uzaga konuslanmis güzel bir mekna daha gittik bu arada günlerden hangisiydi hatirlamiyorum. Bodrumun tatli çiçekleri ve baya kizarmis yemekleri ile güzel bir mekan. Sevgilicigini al git oyle bisi... Santiyemizde ise kubbe kaplamasina baslandi... Benim bekledigim gibi degil ama mimar da ben degilim sonuçta. Ardin

Doğum günlerimden nefret ediyorum. Bu hiç değişmedi. Değişecek oldugunu da pek sanmıyorum....... Bu sene kutlama bile yaptık gençlerle ama. Gene de sevemedim. Herkes çok sevgi doluydu gene de sevemedim. Üzgünüm... Resmi olarak geriliyorum. Adet oldugu üzere geçen 1 yılıma geri dönüp bakıyorum ve baya saçmalamışım. Aferin bana..... Saçmalamam konusunda negatif düşünemiyorum. "última optimista" yım ben. Şu karikaturdeki adamım yani... Bardak boş olsa da sevinen. Şimdi oldugum yere bakıyorum. Büyük dileklerle kendimi yormuyorum bile. Rahatım ya. işte buyum ben Erdim mi ne? Not: Yaa... siz de beklentilerinizi kasmayın.....