Hiç bir şey açıklamak istemiyorum

Söyleyemeyeceğim ve kendime sakladıgım bir sürü sıkıntı daraltı karaltı. Ama yancısı olarak da güzel şeyler çok. Bi tur insanlarla küsüşülüyor. Bir tur iş-aile bireylerimle kavgalar. Sonuçta herşey olacağına varıyor. Gidenler tatile dönüyor :) Kankitom tontiş Özgür'den bahsedeyim bari. Adam gitti geldi bize sigara sarma makineleri getirdi sağ olsun. Sigara içmeye başlamış olduk boylece ;) Ya da bırakmış olduk. İki adet makine var şimdi. Biri sadece kağıtla sarılarak kullanışıyor,  diğerinin de filtreli tüpleri var. İkisi de eğlenceli oyuncaklar. Burada görmüş oldugunuz klasik sarma makinesi. Çok da basit bir kullanımı var. Aslında illa teknik davranmaya gerek yok. Sadece mantıgınızı kullanıp sarabilirsiniz dolmanızı. Aşağıdaki de makine gibi bişi içine tüp koyuluyor. Boş ve filtreli sigara dışı. İlkin tabi tütünü koyuyoruz sonra iyice yerleştirip kapatıyoruz sonra da tübü yerine yerleştiriyoruz. İleri geri çekmek gerek bir de. Sonra voila; Sigaranız hazır.... Açıkca

Olan şey bu. :) O kadar hasta hissediyorum ki. Nasıl dogru dürüst yürüyorum kubbeye çıkıyorum, iskele üstünde geziyorum anlamak zor. Ama ben pek de hasta olmam açıkcası. Pek de zorlamam kendimi bir de. Ama iş yerinde şantiyede ruhen ve bedenen zorlanıyorum bu üç gündür. İşler karıştı yogunlaştı kasıma kadar hızla bitirmemiz gereken yerler var. Hastalıktan bu kadar bahsettiğim yeter. Türkiye'deydim geçen bayram. Bir çok eksiği almam gerektiğinden, bütün AVM'leri dolaştım. Hergün metrobüse bindim ve burda yaşamanın değerini anladım. Bi kere trafik yok denecek kadar az. Koşuşturma yok. Kalabalık yok. Cidden Oran'a dinlenmeye geldim geri denebilir. İstanbul beni öyle yordu ki. Bir daha İstanbul'a değil de yazlık mekanlara giderim diyorum. Kalabalıgı ve metrobüsü özlersem iki günlüğüne bir uğrarım o kadar. İstanbul'da yaşarken insanın içine çekildiği kaosu algılaması zor oluyor. Bu kaos insanları sabırsız mutsuz ve olasılıksız bırakıyor. Bu durumdan kurtulmaya bile