bir sabah herkes uyurken ben uyanacağım. Dışarı atacağım kendimi. Sonra sabahın çiğ ve yenmemiş havasında bir sigara yakacağım....... Hiç sigara içmedim ben daha önce... O sabah kalktıgımda herşeyin gerçekleşebileceğine inanıyor olacağım. Herkes yok olacak hayatımdan. Ne kadar hata varsa yapmış, ne kadar yaşanmışlık varsa yaşamış olacağım.. Apartmanın sessizliğinde üzerimde belki bir mont belki de sabahlık çıplak ayaklarımla belki hızlı ya da yavaşça merdivenlerden ineceğim. Sessizliği bozan ben olmalıyım o an. Adımlarımla nefesimle ve üşümemle. Apartmanın kapısını tutacağım bir elimle içimde sevinç olacak. Yaz ise eğer o zaman terlemiş olacağım. Sonunda sokağın ortasına kadar gelip nefes alıp vereceğim. Bekleyeceğim içime çekip havayı.... Öyle nemi içinde, öyle gri ve öyle hüzünlü bir an bekliyorum ki bunu yaşamam gerek. Sonra içimdeki nefesi bırakıp ... Doğruca sigaramı yakacağım. Neden mi sigara! Çakmağı yakıp, içime çekip, bırakmadan, gözlerim yanacak belki, belki devamı gelmeyece
Hiç bir şey açıklamak istemiyorum