Hiç bir şey açıklamak istemiyorum

Ne demişler ne demişler.... İnsanın moralinin en yüksek oldugu noktadan düşmesi kadar acı veren bişi olamaz sanırım.... Ya gitmek zorunda kalırsam diye. Zaten herşey bok gibiyken daha da bok gibi olması ya da. Bilmiyorum işte... Çok kötüyüm o kadar.... Edit: Şaka yau şaka.... gider miyim ben hiç!!!?

Hep birşeylere zıt gittim... Sanki anarşik olmak mohum idi... Ama hiç de oyle biri değilim ki çok çabalamam gerekti bunun için. O sebepten işte çok yanlışlar yaptım. İyi de ettim. Sonra sonra zıtlaşmaktan öyle çok yoruldum ki. Ama öğrenemedim tersini. İnsanları aldım markajıma. Anlayamadım nasıl yapıyorlardı bunu. Ben yapamam işte o kadar. Her zaman indadına dogru söyledim. Hiç yalan da soyleyemem zaten ben. Ama o kadar dogrucu olunca da yalanlar karşısında yalancı oldum. Bunu da sineye çektim. E be Ceren cesaret işte dedim. Cesur ol. Hep de oyle olmuşumdur. Korkmadım ya da korktum da üsteledim. Bahsettiğim cesaret yol sorma çekincesine karşı koymak gibi bir cesaret değildir yanlış olmasın. Ben dogru söyelersem olacaklardan korkmadım işte. Bazı şeyleri de söylemediysem de içten inanmadıgımda soylemedim. İnanmadıgımı da savunacak kadar iki yüzlü olamadım. Kartlarımı hep açık oynadım anlayana. Beni tanımak o kadar da zor değildi ama hep yanlış anlaşıldım. Yaftalara sıgdırılacak değildim ...