Ne kadar zor? Cevap: Bilmiyorum
Bütün yanıtları hem de... Hiç birini.
Tanımsız ve bilimsiz halde ne çok zaman geçecek benim için kim bilir. Bütün yanıtlar...
Hani boğazımda gaz tenefus etmişim gibi bir his varya. Sebebi o sanırım.
Sebep aramak kadar kolay başka ne var.
Bir de etrafı arnuvo(art nouveaux) gibi görüyorum. Göz yanılması mı
Bakıyorum da kendime uzaktan. Uzaktan bakamamak ne zor.
Kendime bakıyorum da uzaktan. Benim bu hallerim hal değil. Nerden gelir nereye giderim belli değil.
Ya aslında belli de...
Bakıyorum da kendime şöyle bir. Yazdıklarımdan git gide hiç bir şey anlayamamaya başlıyorum.
Kendine yabancılaşmak boyle olsa gerek. Bunu da deneyimlediğime göre ne kaldı. Ajandama bakmam lazım.
Her şeyi unutyorum hem de herşeyi. Yazmaya başladıgım cümlenin sonuna ne getireceğimi de.
Bu akıl hastalığı mıdır?
SorulARIM VE SORUNLARIM VAR.
Yanlış şeyler yapıyorum. Örneğin "caps lokc"a bastıgımı yazdıktan sonra görmem gibi.
Herkes yanlış yapar. Yapar mı cidden?
Yani gerçekten herkes hata yapıyor mu?
Saçma sapan şeyleri sorguluyorum. Asıl sorgulamam gerekenlerden kaçıyorum. Tembelim ben...
Bana kesinlikle sorumluluk verilmemeliymiş. Kendi sorumlulugumu sorunlu bir biçimde taşıyorum.
Ya da verilen sorumluklarım bende kötü adama verilmiş atom bombası etkisi taşıyor.
Hayatımı mahvedeceğimi sanıyorum şuanlarda, şimdilerde.
Bu yazımı okuyanlar büyük bir pişmanlık yaşadıgımı zannedebilirler.
Yanıldıklarını üzülerek belirtmekte yarar görüyorum.
Üzülmek yararlıdır. Bir histir. Hisler gerçektir.
Bu bir kendine acıma yazısı da değil ayrıca.
Ayrıca açıklama yapma isteği duymamdan da nefret ederim.
Kendine kızma çabası bu......
Bütün yanıtları hem de... Hiç birini.
Tanımsız ve bilimsiz halde ne çok zaman geçecek benim için kim bilir. Bütün yanıtlar...
Hani boğazımda gaz tenefus etmişim gibi bir his varya. Sebebi o sanırım.
Sebep aramak kadar kolay başka ne var.
Bir de etrafı arnuvo(art nouveaux) gibi görüyorum. Göz yanılması mı
Bakıyorum da kendime uzaktan. Uzaktan bakamamak ne zor.
Kendime bakıyorum da uzaktan. Benim bu hallerim hal değil. Nerden gelir nereye giderim belli değil.
Ya aslında belli de...
Bakıyorum da kendime şöyle bir. Yazdıklarımdan git gide hiç bir şey anlayamamaya başlıyorum.
Kendine yabancılaşmak boyle olsa gerek. Bunu da deneyimlediğime göre ne kaldı. Ajandama bakmam lazım.
Her şeyi unutyorum hem de herşeyi. Yazmaya başladıgım cümlenin sonuna ne getireceğimi de.
Bu akıl hastalığı mıdır?
SorulARIM VE SORUNLARIM VAR.
Yanlış şeyler yapıyorum. Örneğin "caps lokc"a bastıgımı yazdıktan sonra görmem gibi.
Herkes yanlış yapar. Yapar mı cidden?
Yani gerçekten herkes hata yapıyor mu?
Saçma sapan şeyleri sorguluyorum. Asıl sorgulamam gerekenlerden kaçıyorum. Tembelim ben...
Bana kesinlikle sorumluluk verilmemeliymiş. Kendi sorumlulugumu sorunlu bir biçimde taşıyorum.
Ya da verilen sorumluklarım bende kötü adama verilmiş atom bombası etkisi taşıyor.
Hayatımı mahvedeceğimi sanıyorum şuanlarda, şimdilerde.
Bu yazımı okuyanlar büyük bir pişmanlık yaşadıgımı zannedebilirler.
Yanıldıklarını üzülerek belirtmekte yarar görüyorum.
Üzülmek yararlıdır. Bir histir. Hisler gerçektir.
Bu bir kendine acıma yazısı da değil ayrıca.
Ayrıca açıklama yapma isteği duymamdan da nefret ederim.
Kendine kızma çabası bu......
Comments